Για τις ομάδες που θα είναι στο ραντεβού,τις άλλες που μας έστησαν, τους παίκτες που θα δούμε, τους παλαίμαχους/τραυματίες/αδικημένους που ΔΕΝ θα δούμε, τους προπονητές που ξέρουν ή που κάνουν ότι ξέρουν, τα φαβορί, τα αουτσάϊντερ και τους πρωτάρηδες.
Ό,τι όμως και να ειπωθεί πριν τον Παγκόσμιο "χορό" του Ποδοσφαίρου, τα συμπεράσματα θα βγουν στο τέλος, μαζί με το νικητή-χορευταρά, για το ποιος είχε δίκαιο ή άδικο, ήταν ρεαλιστής ή πετούσε στα σύννεφα, και φυσικά επίσης για το ποιος πήγε ταμείο ή κουβά...
Αυτό γίνεται σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο. Όμως πάντα η ιστορία γράφεται από τους δυνατούς και από τους νικητές, με την παράδοση να παίζει πάντα τον δικό της (σημαντικότατο) ρόλο.
Κάποιοι από τους υποψήφιους...
Η Πρωταθλήτρια Κόσμου Ιταλία: 4 τρόπαια συνολικά, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά 2 τρόπαια σε 3 τελικούς και 3 συμμετοχές στους "4".
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.Η ομάδα με το μέταλλο και την κράση του πρωταθλητή, με το ταμπεραμέντο και τα "καρύδια" να παίρνει (σχεδόν πάντα) αυτό που θέλει. Παίκτες Σημαίες, Πύργους, Βεντέτες, Μοντέλα, Ηγέτες... όλα τα έχει αυτή η ομάδα....Θα πάρει το πέμπτο;
Η Ανανεωμένη Γαλλία: Ένα τρόπαιο συνολικά ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά 1 τρόπαιο σε 2 τελικούς και 2 συμμετοχές μέχρι και τα ημιτελικά.
Με αυθεντική φινέτσα που την χαρακτήριζε ανέκαθεν, με ποδοσφαιριστές πρώτης διαλογής, θηρία στην άμυνα, τεχνίτες στο κέντρο και καθαρόαιμα άλογα στην επίθεση με προπονητές αστρολόγους. Οι παλιές δόξες σιγά σιγά αποσύρθηκαν κι έδωσαν τόπο στα νιάτα. Passing Game μέχρι θανάτου, πολλές φορές ξεχνούν ότι σκοπός τους είναι το γκολ...Προσοχή όμως όταν το θυμούνται...
Η Νοσταλγική Βραζιλία: 5 τρόπαια στο σύνολο, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά 2 τρόπαια σε 3 τελικούς και μια συμμετοχή στους "4".
Προσπαθεί να βρει επιτέλους τον εαυτό της και να δικαιολογήσει την υποστήριξη που απολαμβάνει διαχρονικά από τους πλείστους φιλάθλους και bookmakers. Οι άλλοτε "εξωγήινοι" Βραζιλιάνοι,μονάδες εξαιρετικές, δείχνουν ότι αποτελούν μια ομάδα χλωμή,χωρίς αρχή και τέλος και απογυμνωμένη από τον μανδύα του marketing και των συμβολαίων που την κάλυπτε. Χαρακτηριστικό είναι ότι την τελευταία φορά που είδαμε θεάμα από την Βραζιλία ήταν στις ΗΠΑ το 1994, με Ρομάριο, Μπεμπέτο και Ντούνγκα. Τον προπονητή(?) Ντούγκα. Από τους σαμπαδόρους θέαμα βλέπουμε τώρα μόνο στα bar και στα ξενύκτια, με τον Κακά να τρέχει να τους μαζέψει.
Η Σκληροτράχηλη Γερμανία: 3 τρόπαια συνολικά, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά 1 τρόπαιο σε 4 τελικούς και μια συμμετοχή μέχρι και τα ημιτελικά.
Από τις παραδοσιακές δυνάμεις στον χώρο και μια από τις 3 πιο πετυχημένες. Το θέαμα δεν την χαρακτηρίζει, διακατέχεται όμως πάντα από λιονταρίσιο πάθος και αστείρευτη θέληση. Από τον καρατέκα Σούμαχερ,τον Μπένκεπαουερ, τον Ματέους, μέχρι το βάρβαρο ζεύγος Καν - Έφενμπεργκ και τους σύγχρονους Μπάλακ και Σβάϊσταϊγκερ.
Η Διψασμένη Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ισπανία: Κανένα τρόπαιο, καμιά συμμετοχή σε τελικό ή ημιτελικό.
Καλείται να κάνει επιτέλους την υπέρβαση και να μπει σφήνα στις μεγάλες ομάδες του πλανήτη. Με μάλλον το καλύτερο υλικό που είχε ποτέ και την φόρα του πρόσφατου Euro, μπορεί να κάνει ξανά τον κόσμο να παραμιλά...
H Ενθουσιώδης Αργεντινή: 2 τρόπαια συνολικά,ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά 2 τρόπαια σε 3 τελικούς.
Μονάδες πρωτοκλασάτες, εκρηκτικές, μοναδικές με κίνδυνο όμως να μην αξιοποιηθούν σωστά από τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Η συνταγή της παλιάς δόξας που θέλει να κάνει καριέρα και στην προπονητική αυνήθως δεν αποδίδει. Η πορεία στα προκριματικά και η προεπιλογή των παικτών από τον καλύτερο παίκτη που υπήρξε, δεν μας αφήνει και πολύ αισιόδοξους για τις ικανότητες του.
H Μυστήρια Αγγλία: 1 τρόπαιο συνολικά, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά μια συμμετοχή στους "4".
Το πάθος του Ρούνευ δεν θα ναι αρκετό για να δουν άσπρη μέρα τα "λιοντάρια". Θα χρειαστεί πολλή προσπάθεια από την ομάδα του Καπέλο για να φτάσει μακρυά.
Η Θεαματική Ολλανδία: κανένα τρόπαιο, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά μια συμμετοχή σε τελικό και μια μέχρι και τα ημιτελικά.
Οι "οράνιε" με τις εμφανίσεις τους θα δείξουν αν θα αλλάξουν κάτι στην ζυγαριά θέαμα/ουσία για να κατακτήσουν επιτέλους ένα τρόπαιο. Πάντα θεαματικοί με λίγη ουσία και λιγότερες διακρίσεις. Ίσως παραδειγματιστούν από πιο ουσιστικές ομάδες και κάνουν κάποια υπέρβαση...
Η Αυτοκτονική Πορτογαλία: κανένα τρόπαιο, ενώ τα τελευταία 30 χρόνια (8 διοργανώσεις) μετρά μια συμμετοχή στα ημιτελικά.
Στα χνάρια της αποικίας Βραζιλίας, έμειναν στα σόου και τις βεντέτες. Με απογοητευτικές εμφανίσεις και κουρασμένους παίκτες, δεν παρουσίασαν κάτι αξιόλογο ακόμη.
Η Γερασμένη Ελλάδα: Μετρά μια συμμετοχή στους "32".
Η ιδιαίτερη μας αδυναμία, ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο. Το Euro2004 πάει, τέλειωσε. Συνεχίζουμε. Το καλύτερο θα ήταν μια πρόκριση (ή και δύο)?. Το χειρότερο ελπίζουμε να μην είναι πάλι μηδέν γκολ ενεργητικό...
Θα επανέλθουμε για περισσότερα στην συνέχεια και αναμένουμε τις συγκινήσεις και τις όμορφες στιγμές του Παγκοσμίου Κυπέλλου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου